محققان کشف کردند که چگونه کورتیکواستروئیدها بر پاسخ التهابی در طول عفونت COVID-19 تأثیر می‌گذارند

از زمان شروع همه‌گیری COVID-19، دسته‌ای از کورتیکواستروئیدها به نام گلوکوکورتیکوئیدها (GCs) به دلیل عملکرد ضد التهابی و سرکوب‌کننده سیستم ایمنی، به‌عنوان یکی از گزینه‌های اصلی درمان، به‌ویژه برای موارد شدید شناخته شده‌اند. محققان برزیلی اخیراً راه‌های جدیدی را کشف کرده‌اند که از طریق آن این داروها بر پاسخ التهابی ارگانیسم در طول عفونت تأثیر می‌گذارند: آنها سطح اندوکانابینوئیدها (eCBs) را افزایش می‌دهند، مولکول‌هایی که توسط خود ارگانیسم تولید می‌شوند و به گیرنده‌ای مانند کانابیدیول متصل می‌شوند. و سطح فاکتور فعال کننده پلاکت (PAF) را که یک واسطه لیپیدی التهاب و لخته شدن است، در خون کاهش می دهند.

نتایج این مطالعه در مقاله منتشر شده در مجله گزارش شده است ویروس ها.

از آنجایی که اندوکانابینوئیدها عملکردهای عصبی و ضد التهابی دارند، ما بر آن شدیم تا بررسی کنیم که آیا بیماران مبتلا به علائم خفیف کووید-19 به لطف تولید طبیعی این مولکول‌ها بیشتر محافظت می‌شوند و آیا سطح آنها در موارد شدید کمتر بوده و باعث تشدید التهاب و نیاز می‌شود. برای مراقبت های ویژه.”

کارلوس آرتریو سورگی، محقق اصلی مطالعه و آخرین نویسنده مقاله

سورگی استاد گروه شیمی در دانشکده فلسفه، علوم و ادبیات Ribeirão Preto در دانشگاه سائوپائولو (FFCLRP-USP) در ایالت سائوپائولو است.

هدف دیگر این مطالعه، که توسط FAPESP (پروژه های 22/07287-2 و 21/04590-3) پشتیبانی شد، این بود که بفهمیم آیا سطح PAF در COVID-19 شدید بالاتر است یا خیر. اگر چنین است، این می تواند لخته شدن بیش از حد و تشکیل میکروترومبوس را که در این بیماران مشاهده می شود توضیح دهد. برای این تجزیه و تحلیل، این گروه از زیرساخت موجود در مرکز تعالی در تعیین کمیت و شناسایی لیپید (CEQIL)، متصل به دانشکده علوم دارویی Ribeirão Preto (FCFRP-USP) استفاده کرد. تجهیزات مورد بحث با بودجه برنامه تجهیزات چند کاربره FAPESP خریداری شده است.

با این حال، محققان با استفاده از طیف‌سنجی جرمی با وضوح بالا، خلاف آنچه را که انتظار داشتند مشاهده کردند: افزایش سطح اندوکانابینوئیدها و کاهش سطح PAF در بیماران شدید.

برای درک این نتایج، آن‌ها تجزیه و تحلیل دقیق داده‌های گروه بزرگی از بیماران خفیف و شدید را که در خانه یا در بخش‌های بیمارستان یا بخش‌های مراقبت ویژه (ICU) تحت درمان بودند، از جمله پارامترهای بالینی و مدیریت دارویی انجام دادند. سپس تمام داده ها را به آزمون های آماری چند متغیره ارسال کردند.

ما به این نتیجه رسیدیم که افزایش اندوکانابینوئیدها و کاهش PAF ناشی از بیماری نیست، بلکه ناشی از درمان با GCها است. [glucocorticoids]سورگی گفت: “مکانیسم دارویی کلاسیک این داروها به خوبی شناخته شده است، اما اثرات آنها بر روی این بیومولکول‌ها هرگز در ادبیات مورد بحث قرار نگرفته بود.”

تجزیه و تحلیل رونوشت (مجموع کل مولکول‌های RNA پیام‌رسان) در لکوسیت‌های بیماران تحت درمان با GCs همچنین به تعدیل افتراقی بیان ژن مونوآسیل‌گلیسرول لیپاز و فسفولیپاز A2 اشاره کرد و نشان داد که این داروها می‌توانند فعالیت آنزیم‌های دخیل در ژن را تغییر دهند. متابولیسم واسطه های لیپیدی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. لکوسیت ها گلبول های سفید و بخشی از سیستم ایمنی بدن هستند.

درمان های جدید

این یافته‌ها فرصت‌هایی را برای درمان‌های آتی با کورتیکواستروئیدها نه تنها برای COVID-19 بلکه برای سایر بیماری‌های شدید التهابی و عصبی باز می‌کند. آنها همچنین پیشنهاد می کنند که کانابینوئیدها، طبیعی یا مصنوعی، می توانند برای درمان کمکی استفاده شوند.

سورگی گفت: “ترکیب اثرات این دو ترکیب بهترین سناریو ممکن را ایجاد می کند.”

گام‌های بعدی شامل مطالعاتی است که شامل بیماران مبتلا به سایر بیماری‌های ویروسی مانند آنفولانزا می‌شود تا ببینند آیا تولید بیومولکول‌های لیپیدی مورد نظر نیز با عملکرد کورتیکواستروئیدها تغییر می‌کند و آیا ارگانیسم همان ظرفیت تولید اندوکانابینوئیدها را پس از واکسیناسیون علیه کووید حفظ می‌کند یا خیر. 19 و در دوران نقاهت از بیماری.

سورگی گفت: “ما همچنین علاقه مند به همکاری با گروه هایی هستیم که با کانابیدیول برای آزمایش های حیوانی کار می کنند، زیرا اکنون در مرحله متفاوتی از COVID-19 هستیم.”

محققان به کنسرسیوم ImmunoCovid تعلق دارند که علاوه بر دپارتمان شیمی در FFCLRP-USP، بخش تجزیه و تحلیل بالینی، سم‌شناسی و بروماتولوژیک در FCFRP-USP، بخش‌های بیوشیمی و ایمونولوژی، جراحی و آناتومی و پزشکی بالینی در Preto Ribeirão را نیز شامل می‌شود. دانشکده پزشکی (FMRP-USP)، و بخش پرستاری عمومی و تخصصی در دانشکده پرستاری Ribeirão Preto (EERP-USP).

اولین نویسندگان مقاله Jonatan Constança Silva de Carvalho با بورسیه شروع علمی از FAPESP هستند. دایانا موتا تورو، دکتری. نامزد؛ پدرو ویرا داسیلوا-نتو و ویویانی ناردینی از FCFRP-USP. و کارلوس الساندرو فوزو، محقق در FFCLRP-USP.

سایر نویسندگان مشترک به دپارتمان ژنتیک و تکامل در مرکز علوم زیستی و بهداشتی دانشگاه فدرال سائو کارلوس (CCBS-UFSCar) در ایالت سائوپائولو، بیمارستان سانتا کاسا د میسریکوردیا در ریبیرائو پرتو و فدرال وابسته هستند. موسسه علوم زیستی دانشگاه آمازوناس (ICB-UFAM).