سرطان سینه منفی سه گانه یک زیرگروه تهاجمی از سرطان پستان است که نتایج بقای آن بدتر از سایرین است. اگرچه داروها و درمان‌های مؤثری برای اکثر زیرگروه‌های سرطان سینه ایجاد شده‌اند، سرطان سینه منفی سه‌گانه فاقد گیرنده‌های کلیدی است که این داروها با آنها تعامل دارند – به عبارت دیگر، برای سه گیرنده‌ای که درمان‌ها برای آنها وجود دارد، منفی است.
بنابراین شیمی درمانی درمان اولیه برای سرطان سینه منفی سه گانه باقی می ماند.
این بیماران در ابتدا واقعاً پاسخ خوبی به شیمی درمانی نشان می دهند، اما پس از آن در مدت زمان بسیار کوتاهی دچار مقاومت می شوند. و تقریباً هیچ چیز بعد از آن، اساساً کار نمی کند.”
اوزگور شاهین، دکترا، محقق مرکز سرطان MUSC هالینگز، کرسی اختصاصی SmartState در لیپیدومیکس و کشف دارو در گروه بیوشیمی و بیولوژی مولکولی
شاهین امیدوار است که آن را تغییر دهد. در سال 2020، زمانی که در دانشگاه کارولینای جنوبی (USC) بود، مقاله‌ای را منتشر کرد که از آن زمان بسیار مورد استناد قرار گرفت و نشان داد که هدف قرار دادن لیزیل اکسیداز یا LOX بر مقاومت شیمی درمانی غلبه می‌کند. اکنون، مؤسسه ملی سرطان به استارتاپ شاهین، LoxiGen, Inc.، کمک مالی سه ساله انتقال سریع فناوری کسب و کارهای کوچک (STTR) را برای توسعه یافته های خود اعطا کرده است. هدف، دارویی است که واجد شرایط بررسی وضعیت داروی جدید از سازمان غذا و داروی ایالات متحده است.
شاهین گفت: «بیشتر اوقات، مردم خود تومور را هدف قرار می‌دهند، اما در این مورد، ما تومور و استرومای تومور را هدف قرار می‌دهیم – چیزی که ما آن را ریزمحیط تومور می‌نامیم.» استروما ترکیبی از بافت همبند، رگ‌های خونی و سلول‌های التهابی است که تومور سرطانی را احاطه کرده است و یک مانع محافظ و همچنین سیگنال‌هایی برای کمک به رشد تومور ارائه می‌کند.
“انتظار ما این است که اگر این پروتئین به نام LOX یا لیزیل اکسیداز را مسدود کنید، می توانید استروما را باز کنید، که در این گروه بیماران بسیار سفت است. سپس می توانید شیمی درمانی را بهتر نفوذ کند و موثرتر باشد.
علاوه بر آن، LOX برخی از اثرات تومور محور نیز دارد. همچنین می تواند برخی از فرآیندهای بیولوژیکی را در خود تومور فعال کند و با مهار LOX، همزمان به تومور و استروما ضربه می زنیم.
و اگرچه شاهین در این کمک هزینه متاستاز را مطالعه نخواهد کرد، محققان دیگر نشان داده اند که LOX در متاستاز سرطان نقش دارد. بنابراین، به گفته وی، این امکان وجود دارد که مهارکننده در حال توسعه بر متاستاز و همچنین تومور و ریزمحیط تومور تأثیر بگذارد.
توسعه بازدارنده شامل همکاری بین LoxiGen است. محققین هولینگز، کریگ لاکهارت، MD؛ نانسی کلابر دمور، MD؛ الیزابت هیل، Ph.D. کمپبل مک اینس، محقق USC، Ph.D. و شاهین
کار اولیه غربالگری بیش از 5000 ترکیب برای آنهایی که LOX را مهار می کنند، احتمالات متعددی را ارائه کرده است. اما فقط به این دلیل که یک ترکیب در یک کشت سلولی در آزمایشگاه کار می کند به این معنی نیست که به طور ایمن و کارآمد در بدن انسان کار می کند. کار پر زحمت توسعه دارو شامل پی بردن به فارماکوکینتیک – یا اثراتی که بدن بر دارو می گذارد – و فارماکودینامیک یا آنچه که دارو در سطح سلولی در بدن انجام می دهد، می شود.
شاهین گفت که مهمترین چیز این است که اطمینان حاصل شود که یک ترکیب سمی نیست. پس از آن، محققان به دنبال “خواص دارو مانند” هستند، به این معنی که این ترکیب از نظر متابولیک پایدار، محلول و نفوذپذیر است.
شاهین توضیح داد: مرحله اول ما سنتز حدود 30 ترکیب جدید و آزمایش آنها در سنجش های آزمایشگاهی با توجه به اثربخشی، سمیت و گزینش پذیری است. و هنگامی که ما با آن نقطه عطف روبرو شدیم، سپس در فاز دو، آن مولکول‌ها به مطالعات حیوانی in vivo منتقل می‌شوند.”
او گفت که توسعه دارو یک فرآیند طولانی است، معمولاً هشت تا 12 سال است. کمک هزینه STTR Fast-Track راهی برای سرعت بخشیدن به این فرآیند و در عین حال حفظ استانداردهای ایمنی فراهم می کند.
ما بسیار خوشحالیم که این شانس را داریم که با توسعه مهارکننده‌های LOX بهتر شبیه دارو، کار خود را به بیمارانی که دارای این حمایت NIH هستند ترجمه کنیم تا بتوانیم آزمایش‌های بالینی را آغاز کنیم و در نهایت بر بیماران در کلینیک در آینده تأثیر بگذاریم.»
منبع:
دانشگاه پزشکی کارولینای جنوبی