استفاده از ژنتیک برای به دست آوردن بینش بهتر در مورد رفتار انسان

مطالعه نحوه عملکرد همه این مواد ژنتیکی، و به‌ویژه اینکه چگونه ژن‌ها بر رفتار انسان تأثیر می‌گذارند، کار بسیار پیچیده‌ای است – کاری که با ظهور بانک‌های عظیم داده‌های ژنتیکی و تکنیک‌های تحلیل علم داده پیچیده برای تجزیه این داده‌ها آسان‌تر شده است.

رابی ودو، استادیار جامعه شناسی و علوم داده در کالج هنرهای لیبرال دانشگاه پردو، استادیار ژنتیک پزشکی و مولکولی در دانشکده پزشکی دانشگاه ایندیانا، و اولین دانشکده پردو در AnalytiXIN/16 Tech در ایندیاناپولیس، این مایل ها از ژن ها را برای بینش در مورد چگونگی تعامل ژنتیک با نیروها و محیط های اجتماعی ترسیم می کند.

او از پایگاه‌های اطلاعاتی ژنتیکی استفاده می‌کند تا بررسی کند که چگونه تکه‌های کوچکی از ژن‌ها به نام پلی‌مورفیسم‌های تک نوکلئوتیدی یا SNP بر ویژگی‌های پیچیده و فراگیر از جمله رفتار جنسی، پیشرفت تحصیلی، وضعیت اجتماعی-اقتصادی، رفتارهای بهداشتی و غیره تأثیر می‌گذارند.

ما می دانیم که نیروهای اجتماعی مانند وضعیت اجتماعی-اقتصادی در تأثیرگذاری بر زندگی و نتایج زندگی افراد نقش دارند. اما ما همچنین می دانیم که در هر رفتاری یک جزء ژنتیکی وجود دارد. چیزی که ما هنوز نمی‌دانیم این است که چگونه این نیروهای بیولوژیکی با محیط تعامل می‌کنند و این نوع تعاملات ممکن است برای علوم اجتماعی چه معنایی داشته باشد – و فکر می‌کنیم تا به امروز درباره تحقیقات علوم اجتماعی می‌دانیم. ما از داده‌های ژنتیکی قوی‌تر برای انجام دقیق‌تر و تکرارپذیرتر علوم اجتماعی و کشف آنچه ممکن است در تلاقی علم ژنتیک و رفتاری ممکن باشد استفاده می‌کنیم.“

رابی ودو، استادیار، جامعه شناسی و علوم داده، کالج هنرهای لیبرال، دانشگاه پردو

زمانی که دانشمندان اولین ژنوم انسان را در سال 2003 توالی یابی کردند، مقیاس واقعی ژنتیک آشکار شد. ژنتیک دانان اولیه فکر می کردند که یافتن یک ژن برای هر صفت صرفاً به دنبال جستجو در مکان مناسب است.

با این حال، پایگاه‌های DNA و ژن‌ها صرفاً کلیدهای یک پیانوی عظیم نیستند که زندگی انسان‌ها مانند شاهکارها بر روی آن نواخته می‌شود. در عوض، DNA بیشتر شبیه اندام لوله ای عمل می کند، جایی که توقف ها، سوئیچ ها و پدال ها می توانند نحوه صدای نت ها را تغییر دهند، آنها را بی صدا کنند یا حجم آنها را افزایش دهند. محیط، تغذیه، آلودگی، تجربیات زندگی و سایر شرایط می‌توانند زمان و چگونگی اهمیت ژن‌ها برای نتایج خاص را تغییر دهند، و حتی مکان‌هایی در ژنوم‌ها را به طور کلی برای آن پیامدها تغییر دهند. یک ژن برای یک نتیجه رفتاری وجود ندارد. زیست‌شناسی سرنوشت نیست: ممکن است موسیقی متن را مشخص کند، اما نوازندگان آزادند که هنگام نواختن، بداهه‌نویسی و تفسیر کنند.

ودو تاکید می‌کند که ایده این نیست که این ژن‌ها زندگی یا سرنوشت یک فرد را کنترل می‌کنند. هر SNP، در واقع، تأثیر بسیار کمی بر یک نتیجه کلی مانند پیشرفت تحصیلی دارد. هیچ خوانشی در سطح «گاتاکا» از سرنوشت فرد از روی ژن‌هایشان – به سبک فیلم دیستوپیایی دهه 1990 – در افق نیست. در عوض، توانایی روشن کردن ژنتیک برخی رفتارها می تواند به دانشمندان در درک تفاوت های ظریف رفتار انسان کمک کند.

“مردم فکر می کنند که ژنتیک همیشه در مورد زیست شناسی است، اما در مورد sociogenomics بیشتر در مورد استفاده از مزایای این داده های جدید و قوی برای درک بهتر خود نتایج یا اجازه دادن به محققان برای انجام تحقیقات دقیق تر علوم اجتماعی و رفتاری است. “ودو گفت. “علوم اجتماعی اخیراً با تکرار مطالعات دست و پنجه نرم کرده است. اغلب حجم نمونه برای تخمین های دقیق و قطعیت بسیار کوچک است. اینجاست که پتانسیل استفاده از این بانک های عظیم از داده های ژنتیکی برای علوم اجتماعی به وجود می آید. آنها به ما کمک می کنند تا به وضوح بسیار بیشتری دست پیدا کنیم. ، با اطمینان بیشتر به آنچه واقعاً در جریان است نگاه کنید.”

تجزیه و تحلیل ژنتیک تنها گام اول است. یک متخصص ژنتیک آمریکایی در اوایل دهه 1800 می‌توانست ژنتیک را با تسلط آموزشی مرتبط کند و به این نتیجه برسد که هر کسی با دو کروموزوم X تمایل به تحصیلات کمتری دارد. دلیلش این نیست که کروموزوم ها اصلاً با آموزش ارتباطی داشتند. در عوض، همبستگی منعکس کننده سوگیری های اجتماعی و جنسیتی موجود در فرهنگ آن زمان بود. بینش های مشابهی در تحقیقات Wedow نهفته است.

ودو گفت: «اجتماع شناسی لزوماً در مورد زیست شناسی نیست، همانطور که برخی ممکن است فکر کنند. زمانی که فردی ژنتیک سرطان را مطالعه می‌کند، آن را مطالعه می‌کند، زیرا می‌خواهد بیولوژی سرطان را روشن کند؛ می‌خواهد راه‌هایی برای تشخیص بهتر، ردیابی و درمان آن بیابد. اما محققان در زمینه sociogenomics می‌خواهند ژنتیک را مطالعه کنند. برای انجام بهتر علوم اجتماعی. هیچ کس هرگز جامعه شناسی را بدون در نظر گرفتن وضعیت اجتماعی-اقتصادی و محیط مطالعه نمی کند. ما می خواهیم بتوانیم ژنتیک را به همین ترتیب در نظر بگیریم.”

در پژوهشی در جلد 7 شماره 7 مجله طبیعت رفتار انسانویدو، نویسنده همکارش آندریا گانا از دانشگاه هلسینکی، و سایر نویسندگان همکارش به 109 سؤال نظرسنجی در بیش از 300000 نفر نگاه کردند تا راه‌هایی را که ژن‌های افراد با پاسخ دادن به سؤالات خاص یا خالی گذاشتن آنها در ارتباط همبستگی دارند بررسی کنند. نظرسنجی ها در بیوبانک بریتانیا پاسخ داده شده است. این ممکن است نسبتاً مبهم به نظر برسد، اما شکافی را پر می کند که حوزه جامعه شناسی دهه ها با آن دست و پنجه نرم کرده است.

“چگونه می‌دانید که چه چیزی را نمی‌دانید یا چگونه ممکن است کسی به یک سوال پاسخ دهد اگر تصمیم بگیرد به آن پاسخ ندهید؟” ودو گفت. به نظر می رسد که ژنتیک افرادی که به سؤال نظرسنجی پاسخ می دهند یا نمی دهند، با ژنتیک نتایج دیگر مانند تحصیل، درآمد یا برخی رفتارهای بهداشتی همپوشانی دارد.»

این بدان معناست که دانشمندان می توانند از این نوع داده ها استفاده کنند تا درک بهتری از اینکه چگونه افرادی که تصمیم می گیرند به پرسشنامه ها پاسخ ندهند نیز ممکن است پاسخ های مشابهی را به سؤالات مربوط به سلامت یا رفتارهای اجتماعی به اشتراک بگذارند، استفاده کنند. متخصصان ژنتیک همچنین می توانند از نتایج این مطالعه برای تصحیح سوگیری در مطالعات ژنتیکی هر گونه پیامدهای رفتاری، روانپزشکی یا پزشکی استفاده کنند.

ودو گفت: «ما هنوز نمی‌توانیم سیگنال‌های ناشی از نویز را جدا کنیم یا تأثیرات محیطی را از تأثیرات زیست‌شناسی جدا کنیم». “ما می دانیم که ژنتیک با نتایج خاصی مرتبط است، اما در نقطه ای نیستیم که بتوانیم بگوییم هر ژن خاصی باعث ایجاد یک نتیجه می شود. اثر هر ژن کوچک است. فقط در مجموعه داده های بزرگ است که شروع به دریافت آن می کنیم. قدرت آماری برای به دست آوردن نتایج معنی دار و قابل تکرار. ما از این داده ها و ابزارهای جدید هیجان انگیز و نوظهور برای متحول کردن علوم اجتماعی استفاده می کنیم.”