بر اساس مطالعه ای که در مجله منتشر شده، نوع جدیدی از دارو می تواند راهی برای درمان باکتری های مقاوم به چند دارو ارائه کند ارتباطات طبیعت این دارو به جای هدف قرار دادن مستقیم باکتری ها، سموم کلیدی درگیر در فرآیند عفونت را مسدود می کند. این هم التهاب را کاهش می دهد و هم باکتری ها را در برابر آنتی بیوتیک ها آسیب پذیرتر می کند.
آنتی بیوتیک ها در مبارزه با عفونت های باکتریایی بسیار ارزشمند بوده اند، اما باکتری ها روز به روز در برابر آنها مقاوم تر می شوند. در روزهای اولیه آنتی بیوتیک ها، باکتری ها به طور متوسط حدود 11 سال طول می کشید تا مقاوم شوند، اما امروزه این رقم به 2 تا 3 سال کاهش یافته است.
وضعیت وخیم است. بسیاری از عفونت‌های باکتریایی رایج در حال مقاوم شدن هستند و آنتی‌بیوتیک‌های جدید به‌اندازه کافی سریع ساخته نمی‌شوند تا همگام با آن همگام شوند.»
Ekaterina Osmekhina، محقق فوق دکتری، دانشگاه آلتو
در سال 2019، 1.27 میلیون مرگ مستقیماً به مقاومت ضد میکروبی نسبت داده شد و انتظار می‌رود که این تعداد در سال 2050 به 10 میلیون نفر در سال افزایش یابد. Osmekhina می‌گوید: «ما به ابزارهای جدید برای مقابله با این عفونت‌های مقاوم نیاز داریم. با وجود این، طی دهه‌ها هیچ آنتی‌بیوتیک جدیدی تایید نشده است، و در حال حاضر تنها شش آنتی‌بیوتیک در دست توسعه هستند که ممکن است مقاومت را از بین ببرند، که تنها دو مورد از آنها باکتری‌های بسیار مقاوم را هدف قرار می‌دهند.
یک رویکرد متفاوت، هدف قرار دادن مستقیم سموم و بیوفیلم‌هایی است که پاتوژن‌ها برای ایجاد عفونت و ایجاد التهاب استفاده می‌کنند، که مجموعاً عوامل بیماری‌زا نامیده می‌شوند. این عوامل حدت شامل مولکول های کوچکی است که باکتری ها از آنها برای برقراری ارتباط استفاده می کنند و مولکول های بزرگتر که بخشی از غشای محافظ آنها هستند. دارویی که به این مولکول‌ها متصل می‌شود می‌تواند در فرآیندهایی که برای باکتری‌ها حیاتی هستند تداخل ایجاد کند.
یک تیم بین المللی به سرپرستی محققان در آلتو به دنبال داروهایی رفتند که بتوانند این کار را انجام دهند. آنها پس از غربالگری یک کتابخانه کاندیدای مناسبی برای شناسایی مولکول هایی پیدا کردند که با فاکتورهای حدت در تعامل هستند اما بر رشد باکتری تأثیر نمی گذارند. کریستوفر یونکرگوو، دانشجوی دکترا که این مطالعه را رهبری می‌کند، توضیح می‌دهد: «از آنجایی که دارو به جای کشتن پاتوژن یا متوقف کردن رشد آن، آن را خلع سلاح می‌کند، رویکرد ما فشار انتخاب بسیار ضعیف‌تری برای توسعه باکتری‌های مقاوم ایجاد می‌کند».
این تیم دارو را در برابر باکتری های بیماری زا آزمایش کردند سودوموناس آئروژینوزا و اسینتوباکتر بومانی، که در بالای لیست اولویت های سازمان جهانی بهداشت قرار دارند. این درمان سموم آزاد شده توسط پاتوژن ها را جدا کرد و توانایی ارتباط آنها را مختل کرد و تشکیل بیوفیلم های محافظ را کاهش داد.
در حالی که این آزمایش‌ها نشان داد که این دارو می‌تواند به طور موثر این پاتوژن‌ها را خلع سلاح کند، محققان همچنین می‌خواستند بدانند که آیا می‌تواند آنها را آسیب‌پذیرتر کند یا خیر. تکمیل یک درمان آنتی بیوتیکی با داروی جدید باعث شد که آنتی بیوتیک با دوز کمتر موثر باشد. اما مهم‌تر از آن، زمانی که تیم باکتری‌ها را با ترکیبی از آنتی‌بیوتیک‌ها و داروی جدید به مدت دو هفته درمان کردند، باکتری‌ها نسبت به آنتی‌بیوتیک‌ها مقاومت نشان ندادند، اگرچه زمانی که تنها در معرض آنتی‌بیوتیک قرار گرفتند، به سرعت مقاوم شدند. این نشان می دهد که داروی جدید می تواند برای حفظ اثربخشی آنتی بیوتیک های باقیمانده استفاده شود.
این دارو با بخشی از غشای خارجی باکتری که سدی قوی در برابر آنتی بیوتیک ها است، تداخل دارد. این دارو غشاء را شل می کند و آن را نفوذپذیرتر می کند. Osmekhina توضیح می دهد که این بدان معناست که آنتی بیوتیک ها راحت تر وارد باکتری ها شده و آنها را از بین می برند.
با نشان دادن موثر بودن این دارو در برابر پاتوژن های باکتریایی، گام بعدی تعیین این بود که آیا واقعاً می تواند محافظت کند یا خیر. برای آزمایش آن، سلول های ریه انسان در معرض سمومی قرار گرفتند که باعث التهاب و آسیب سلولی می شود. این دارو مستقیماً سموم را جدا می کند و در برابر التهاب و آسیب سلولی محافظت می کند. هنگامی که موش ها در معرض سموم قرار گرفتند، محققان به نتایج محافظتی مشابهی دست یافتند.
در حالی که قبل از آزمایش‌های بالینی باید کارهای بیشتری انجام شود، این یافته‌ها راه را به روی یک جایگزین هیجان‌انگیز جدید برای آنتی‌بیوتیک‌ها باز می‌کند، جایگزینی که به طور بالقوه می‌تواند چرخه معیوب کشف و مقاومت آنتی‌بیوتیکی را بشکند. این درمان و سایر روش‌های مشابه آن می‌تواند تقویتی را برای ما فراهم کند تا در مسابقه تسلیحاتی بی‌پایان خود با مقاومت باکتریایی ادامه دهیم.
منبع:
مرجع مجله:
Jonkergouw، C.، Beyeh، NK، Osmekhina، E.، Leskinen، K.، Taimoory، SM، Fedorov، D.، Anaya-Plaza، E.، Kostiainen، MA، ترانت، JF، Ras، RHA، Saavalainen، P .، & Linder، MB (2023). استفاده مجدد از شیمی میزبان-مهمان برای جداسازی حدت و ریشه‌کن کردن بیوفیلم‌ها در سودوموناس آئروژینوزا و اسینتوباکتر بومانی مقاوم به چند دارو. ارتباطات طبیعت، 14(1). https://doi.org/10.1038/s41467-023-37749-6