مدل جدید موش زخم مزمن موش برای مطالعه پیری سلولی

یک مقاله تحقیقاتی جدید بر روی جلد منتشر شد سالخورده (فهرست شده توسط MEDLINE/PubMed به عنوان “Aging (Albany NY)” و “Aging-US” توسط Web of Science) جلد 15، شماره 8، با عنوان “یک مدل زخم مزمن برای بررسی پیری سلولی پوست.”

بهبود زخم یک فرآیند فیزیولوژیکی ضروری برای بازیابی ساختار و عملکرد طبیعی پوست پس از آسیب است. نقش پیری سلولی، یک وضعیت چرخه سلولی اساساً برگشت ناپذیر در پاسخ به محرک‌های آسیب‌رسان، به عنوان یک مکانیسم حیاتی در بازسازی زخم ظاهر شده است. نشان داده شده است که پیری ناشی از گذرا در طول بازسازی بافت در مرحله ترمیم زخم حاد مفید است. در مقابل، پیری مداوم، همانطور که در زخم های مزمن مشاهده می شود، به تاخیر در بسته شدن کمک می کند.

در این مطالعه جدید، محققان سارنیا پی وایلز، پریسا دشتی، تامار پیرتسخالاوا، بوراک تکین، کریستینا اینمان، لیلیان سیلز گومز، آنتونی بی. لاگنادو، لاریسا پراتا، دیانا جورک، ژوائو اف. پاسوس، تامار چکونیا، و جیمز ال. کرکلند از کلینیک مایو در روچستر، مینه‌سوتا، یک مدل موش زخم مزمن و مشخصات پیری سلولی آن، از جمله فنوتیپ ترشحی مرتبط با پیری را توصیف می‌کند.

در اینجا ما فرض می کنیم که تجمع مداوم سلول های پیر به تاخیر در بهبود زخم های مزمن کمک می کند.

این مطالعه یک مدل جدید موش زخم مزمن موش ناشی از استرس اکسیداتیو را ارائه می‌کند که در آن ظرفیت هدف قرار دادن بیان سلول‌های پیر نابجا وجود دارد. دستکاری فارماکولوژیک استرس اکسیداتیو می تواند بر بهبود زخم تأثیر بگذارد و منجر به تاخیر در بسته شدن زخم شود که فرصتی را برای مشخص کردن پیری سلولی در مراحل پایانی بهبود زخم فراهم می کند. پروفایل‌های مولکولی و بافت‌شناسی سلول‌های پیر در اپیدرم و درم، تأثیر نامطلوب فاکتورهای SASP را در بستر زخم مزمن نشان می‌دهند، یک راه جدید برای مداخلات درمانی هدفمند علت اصلی.

“بر اساس دانش ما، این مطالعه اولین مدل موش زخم مزمن است که اثرات پیری سلولی مزمن را نشان می دهد که با تاخیر در بهبود زخم مرتبط است. این ممکن است پیامدهایی برای توسعه مداخلاتی داشته باشد که پیری سلولی را برای زخم های مزمن یا متوقف شده به عنوان ریشه هدف قرار می دهد. استراتژی درمانی علت محور.”