باکتری های اکستروموفیل از محیط های دریایی با دمای بالا می توانند به کاهش سمیت آزبست کمک کنند

مواد آزبست زمانی به دلیل استحکام و مقاومت در برابر گرما و آتش و همچنین به دلیل رسانایی الکتریکی پایین به طور گسترده در خانه ها، ساختمان ها، ترمزهای خودرو و بسیاری از مصالح ساخته شده دیگر استفاده می شد. متأسفانه، قرار گرفتن در معرض آزبست از طریق استنشاق ذرات فیبر کوچک بسیار سرطان زا است.

اکنون، برای اولین بار، محققان دانشگاه پنسیلوانیا نشان داده‌اند که باکتری‌های اکستروموفیل محیط‌های دریایی با دمای بالا می‌توانند برای کاهش سمیت آزبست استفاده شوند. این تحقیق در منتشر شده است میکروبیولوژی کاربردی و محیطی، یک مجله از انجمن میکروبیولوژی آمریکا.

بیشتر تحقیقات آنها بر استفاده از باکتری گرمادوست Deferrisoma palaeochoriense برای حذف آهن از مواد معدنی آزبست از طریق تنفس بی هوازی آن آهن متمرکز شده است. Ileana Pérez-Rodríguez، Ph.D.، استادیار علوم زمین و محیط زیست در گفت: “آهن به عنوان یک جزء اصلی عامل سمیت مواد معدنی آزبست شناخته شده است و نشان داده شده است که حذف آن از مواد معدنی آزبست خواص سمی آنها را کاهش می دهد.” دانشگاه پنسیلوانیا

همچنین نشان داده شده است که D. palaeochoriense انتقال بار الکتریکی را در داخل آهن موجود در آزبست، بدون تغییر ساختار معدنی آن، واسطه می کند. پرز رودریگز گفت که انجام این کار ممکن است هدایت الکتریکی آزبست را افزایش دهد.

بر اساس این مشاهدات، می توان از این باکتری برای درمان سمیت آزبست از طریق حذف آهن استفاده کرد. روش دیگر، ویژگی های جدید هدایت الکتریکی می تواند استفاده مجدد از آزبست تصفیه شده را برای این منظور امکان پذیر کند.

همانند آهن، ساختارهای سیلیکات فیبری آزبست نیز سرطان زا هستند. نشان داده شده است که حذف سیلیکون و منیزیم از آزبست ساختار فیبری آن را مختل می کند. محققان توانایی باکتری گرمادوست Thermovibrio ammonificans را برای حذف این عناصر از مواد معدنی آزبست با انباشت سیلیکون در زیست توده آن در فرآیندی به نام بیوسیلیکاسیون آزمایش کردند.

پرز رودریگز گفت که T. ammonificans در حضور آزبست “سرپانتین” که دارای الیاف مجعد است، سیلیکون را در زیست توده خود انباشته کرد، اما نه در حین رشد در حضور آزبست “آمفیبول” که دارای الیاف مستقیم است. این تفاوت، همراه با مقادیر و انواع مختلف عناصر آزاد شده در طول فعل و انفعالات میکروب و مواد معدنی با انواع مختلف آزبست، با توجه به ترکیبات شیمیایی منحصربفرد و ساختارهای کریستالی، دشواری نزدیک شدن به تیمارهای آزبست را به عنوان یک راه حل مناسب برای همه برجسته می کند. پرز رودریگز گفت که با هر ماده معدنی آزبست مرتبط است.

پرز رودریگز گفت: به طور کلی، این آزمایش‌ها حذف آهن، سیلیکون و/یا منیزیم را برای سم‌زدایی آزبست به روشی برتر در مقایسه با سایر سم‌زدایی آزبست با واسطه بیولوژیکی، مانند قارچ‌ها، ترویج کردند. با این حال، برای بهینه‌سازی درمان‌های آزبست برای تعیین عملی‌ترین روش‌ها برای سم‌زدایی و/یا استفاده مجدد از آزبست به‌عنوان مواد خام ثانویه، تجزیه و تحلیل بیشتری لازم است.