پاتوژن مرگبار بیمارستانی اسینتوباکتر بومانی می تواند یک سال روی دیوار بیمارستان بدون آب و غذا زندگی کند. سپس، هنگامی که یک بیمار آسیب پذیر را آلوده می کند، در برابر آنتی بیوتیک ها و همچنین پاسخ داخلی بدن برای مبارزه با عفونت مقاومت می کند. سازمان جهانی بهداشت (WHO) آن را به عنوان یکی از سه پاتوژن اصلی که نیاز اساسی به درمان های جدید آنتی بیوتیکی دارند، می شناسد.
اکنون، یک تیم بینالمللی به سرپرستی دکتر رام ماهارجان و دانشیار پروفسور امی کین، یک تیم بینالمللی کشف کردهاند که چگونه این ابر میکروب میتواند در محیطهای سخت زنده بماند و سپس مجدداً بازگردد و باعث عفونتهای کشنده شود. آنها یک پروتئین واحد پیدا کرده اند که به عنوان یک تنظیم کننده اصلی عمل می کند. هنگامی که پروتئین آسیب می بیند، حشره قدرت فوق العاده خود را از دست می دهد و اجازه می دهد آن را در یک محیط آزمایشگاهی کنترل کنید. این تحقیق در منتشر شده است تحقیقات اسیدهای نوکلئیک.
ما امیدواریم که مقاله ما محققان در سراسر جهان را تشویق کند تا دوباره بر روی توسعه داروها برای مبارزه با این ابر میکروب، که در حال گسترش در بیمارستانهای جهان است، تمرکز کنند و افراد آسیبپذیر را در بخشهای مراقبتهای ویژه و سایر مناطق پرخطر میکشد.»
امی کین، دانشیار، نویسنده ارشد مقاله
شش ابر میکروب وجود دارد که مقامات بهداشت جهانی را می ترساند. E. coli، کلبسیلا پنومونیه و سایر باکتری های گرم منفی مسیرهای مشترکی دارند که به آنها مقاومت آنتی بیوتیکی می دهد. A. baumannii متفاوت است. این به خصوص سخت است و یکی از مقاومترین پاتوژنهایی است که با آن مواجه میشویم. به طرز عجیبی، ما چیز زیادی در مورد چگونگی آلوده کردن ما نمی دانیم.
پیشرفت در یک چالش تحقیقاتی
پروفسور کین می گوید: “در آزمایشگاه می توانیم ببینیم که این پاتوژن بسیار سخت است. سایر محققان نشان داده اند که می توان حشره را به مدت یک سال خشک کرد و وقتی آب اضافه کردند، همچنان می توانست موش ها را آلوده کند.”
«مشکل همین بود A. baumannii در صحنه نسبتاً جدید است و در دهه 1980 به عنوان یک مشکل در بیمارستان ها ظاهر شد. و دستکاری ژنتیکی با ابزار بیولوژی مولکولی موجود دشوار است. معمولاً فقط افراد بیمار را مبتلا میکند، اما در برابر آنتیبیوتیکها بسیار مقاوم است و درمان آن را بسیار سخت میکند و تحقیقات ایمن را دشوار میکند. بنابراین، ما چیز زیادی در مورد آن نمی دانیم. ما نه می دانیم از کجا آمده است و نه چگونه اینقدر مقاوم و مقاوم شده است. اکنون، به لطف این مقاله، ما می دانیم که چگونه با استرس مقابله می کند.”
ایمی و همکارانش حدود پنج سال پیش متوجه شدند که می توانند با تلاش برای درک بیولوژی زیربنایی تفاوت ایجاد کنند. A. baumannii. این امر منجر به سرمایهگذاری بزرگ دانشگاه مککواری در این تحقیق، در آزمایشگاههای مهار زیستی برای ایمنی کارکنان، و در مدل حیوانی اخلاقی با استفاده از کرم شب پره شد. این تلاش تحقیقاتی به شدت توسط شورای استرالیا و شورای ملی تحقیقات بهداشتی و پزشکی حمایت شده است.
“ما امیدواریم که مقاله ما محققان را در سراسر جهان تشویق کند تا دوباره بر روی توسعه داروها برای مبارزه با این ابر میکروب، که در بیمارستانهای جهان در حال گسترش است، تمرکز کنند.”
در طول عفونت سلول های ما با سیل یا گرسنگی باکتری های فلزات ضروری مانند مس و روی مقابله می کنند. A. baumannii دارای پمپ های دارویی قوی است که آنتی بیوتیک ها، فلزات و سایر تهدیدات را از سلول خارج می کند.
“با مطالعه نحوه برخورد این حشره با استرس های عفونت، ما یک پروتئین تنظیم کننده مهم نامشخص (DksA) پیدا کردیم. وقتی این پروتئین را مختل می کنیم، منجر به تغییراتی در حدود 20 درصد از ژنوم حشره می شود و سیستم پمپاژ آن را می شکند.” دکتر رام ماهارجان، محقق دانشگاه مک کواری و اولین نویسنده این مقاله می گوید.
این پروتئین نه تنها پاسخ استرس را کنترل می کند، بلکه حدت را نیز کنترل می کند. A. baumannii معمولاً در خون پخش می شود، اما اختلال ما همچنین باعث می شود که در خون گالری ملونلا و موش کاملاً شناسایی نشود. همچنین فوق العاده چسبنده می شود و بی ضرر به اندام ها می چسبد.
این یک تلاش تحقیقاتی گسترده جهانی در طول پنج سال گذشته بوده است که با همکارانش در دانشگاه فلیندرز، دانشگاه موناش، دانشگاه کمبریج، دانشگاه وورزبورگ کار کرده است.
مقاله جدید مبتنی بر کشفی است که در اوایل سال جاری نیز توسط محققان مک کواری انجام شد که نشان داد K. پنومونیه و A. baumannii برای جلوگیری از مصرف آنتی بیوتیک با هم کار کنید.
پروفسور امی کین عضو آینده شورای تحقیقات استرالیا و محققان مقاومت ضد میکروبی در دانشکده علوم طبیعی است.
منبع:
مرجع مجله:
ماهارجان، آرپی، و همکاران (2023) DksA یک تنظیم کننده اصلی حفاظت شده پاسخ استرس در اسینتوباکتر بومانی است. تحقیقات اسیدهای نوکلئیک doi.org/10.1093/nar/gkad341.