با وجود پذیرش گسترده برنامه های غربالگری در بسیاری از کشورهای اروپایی پردرآمد، نرخ سرطان کولورکتال بالا است. چنین برنامههایی تمایل دارند از یک رویکرد یکاندازه برای همه استفاده کنند که در آن بیشتر افراد از همان سنین غربالگری میشوند و هیچ عامل فردی در غربالگری سازمانیافته جمعیت در نظر گرفته نمیشود. اکنون، بر اساس یکی از بزرگترین مطالعات ژنومیک در مورد این موضوع تا به امروز، محققان فنلاند چگونگی استفاده از عوامل ژنتیکی رایج را برای شناسایی افراد در معرض خطر بالای ابتلا به این بیماری و در نتیجه بهبود استراتژیهای غربالگری کولورکتال فعلی بیان کردهاند.
ماکس تاملندر، دکترای انستیتوی پزشکی مولکولی فنلاند (FIMM) دانشگاه هلسینکی، امروز (دوشنبه 12 ژوئن) کار تیم خود را در مورد توسعه امتیاز خطر چند ژنی در کنفرانس سالانه انجمن اروپایی ژنتیک انسانی ارائه خواهد کرد. (PRS) به طور خاص برای سرطان کولورکتال. یک PRS تأثیر ترکیبی عوامل خطر ژنتیکی یک فرد برای یک بیماری را در یک امتیاز خلاصه می کند. این امکان تخمین خطر احتمالی بیماری فرد و شناسایی افرادی را فراهم می کند که ممکن است از غربالگری زودتر سود ببرند.
محققان از دادههای مطالعه FinnGen، مجموعهای از دادههای سلامت و ژنوم بیش از 400000 فرد فنلاندی استفاده کردند، که برای آن یک PRS در کل ژنوم برای سرطان کولورکتال محاسبه کردند. دکتر تاملندر توضیح میدهد: «یک چالش بسیاری از مطالعات PRS قبلی این است که آنها در مجموعه دادههای کوچکتری انجام شدهاند که نماینده جمعیت عمومی نیستند، اما در این مطالعه ما از رویکردهای اپیدمیولوژیک و آماری برای کالیبره کردن تخمینهای خود با آن جمعیت استفاده کردیم.
بیشتر موارد سرطان کولورکتال در افرادی رخ می دهد که سابقه خانوادگی این بیماری یا سایر عوامل خطر شناخته شده قوی را ندارند. PRS ها روش جدیدی برای ارزیابی خطر در این افراد ارائه می دهند که تاکنون تنها بر اساس سن به دست آمده است. نتایج پژوهشگران همچنین نشان میدهد که PRS میتواند در ارزیابی خطر ابتلا به سرطان کولورکتال در آینده پس از کولونوسکوپی، روش غربالگری استاندارد طلایی، مفید باشد و افرادی را که به طور بالقوه از نظارت مکرر سود میبرند، شناسایی کند.
در فنلاند، غربالگری سرطان کولورکتال در جمعیت عمومی در حال حاضر از سن 60 سالگی شروع می شود. در برخی دیگر از کشورهای اروپایی، از 50 سالگی زودتر شروع می شود. محققان دریافتند که بر اساس سن غربالگری فعلی در فنلاند، افراد با PRS بالا در مقایسه با افراد دارای PRS پایین می توانند غربالگری را با فاصله 16 سال شروع کنند. برای مثال، زنان و مردانی که در 1 درصد بالای PRS قرار دارند، به ترتیب در سنین 48.7 و 49.8 سال خطرات مشابهی داشتند. دکتر تاملندر می گوید: «این نشان می دهد که یک PRS خاص سرطان کولورکتال می تواند سنین مناسب تری را برای شروع غربالگری افراد بر اساس خطر ژنتیکی آنها تعریف کند.
با ادامه کاهش هزینه ژنوتیپ، رویکردهای مبتنی بر PRS ممکن است به روشی عملی برای هدایت غربالگری در سطح جمعیت تبدیل شوند. دکتر تاملندر میگوید: «میلیونها نفر در حال حاضر ژنوم خود را در طرحهای بانکداری زیستی در مقیاس بزرگ در دسترس دارند. به عنوان مثال، مطالعه بانک زیستی FinnGen در حال حاضر حاوی دادههای ژنومی بیش از 7 درصد از کل فنلاندیها است، و این به زودی به حدود 10 درصد افزایش مییابد. یکی از جنبههای بسیار مفید PRS این است که دادههای ژنتیکی استخراجشده از یک نمونه واحد را میتوان در بیش از حد استفاده کرد. دوره زندگی برای محاسبه امتیاز خطر برای بسیاری از بیماری های رایج، از جمله شایع ترین سرطان ها.”
به گفته محققان، مطالعات بالینی بیشتر و همچنین داده های مربوط به مقرون به صرفه بودن و ارتباط موثر اطلاعات خطر قبل از اجرای مقیاس بزرگ PRS کولورکتال مورد نیاز است. مشکل دیگر این است که تا به امروز، PRS ها عمدتاً در افراد اروپایی تبار ایجاد شده اند و بنابراین ممکن است برای افراد با اجداد دیگر معتبر نباشند.
با این حال، یافتههای ما به خوبی با مطالعات دیگر در مورد PRS در سرطان پستان، یکی دیگر از سرطانهای رایج با غربالگری سازمانیافته در سطح جمعیت، مطابقت دارد. برای سرطان سینه، آزمایشهای بالینی بزرگی در حال حاضر برای ارزیابی عملکرد غربالگری شخصی سرطان پستان در حال انجام است و نتایج آن به ما کمک میکند تا پیامدهای غربالگری مبتنی بر خطر ژنومی برای سرطان کولورکتال و همچنین سایر بیماریها را درک کنیم.
دکتر ماکس تاملندر، MD، موسسه پزشکی مولکولی فنلاند (FIMM)، دانشگاه هلسینکی
دکتر تاملندر نتیجه گیری می کند: «در آینده، رویکردهای مبتنی بر ریسک که فاکتورهای ژنتیکی را در کنار سایر عوامل خطر مرتبط در نظر می گیرند، پتانسیلی برای شخصی سازی توصیه هایی در مورد اینکه چگونه می توانیم به طور مؤثرتری سرطان کولورکتال را غربال کنیم، دارند.
پروفسور الکساندر ریموند، رئیس این کنفرانس، گفت: “اگر سیستم های بهداشتی ما بخواهند واقعاً سلامت شخصی سازی شده را در آینده بپذیرند، شناسایی افرادی که در معرض خطر هستند، اساسی است.”
منبع:
انجمن اروپایی ژنتیک انسانی