مطالعه شواهد مبتنی بر تصویربرداری تایید شده بیولوژیکی از ترمیم میلین ناشی از پزشکی را نشان می دهد

یک دهه پس از اینکه دانشمندان دانشگاه کالیفرنیا سانفرانسیسکو یک آنتی هیستامین بدون نسخه را به عنوان درمانی برای مولتیپل اسکلروزیس شناسایی کردند، محققان رویکردی را برای اندازه گیری اثربخشی این دارو در ترمیم مغز ایجاد کرده اند که امکان ارزیابی درمان های آینده برای این اختلال ویرانگر را نیز ممکن می سازد.

محققان به سرپرستی دانشمند-پزشک Ari Green، MD، که همراه با دکتر Jonah Chan، متخصص علوم اعصاب، برای اولین بار کلماستین را به عنوان یک درمان بالقوه ام اس شناسایی کردند، از اسکن MRI برای مطالعه تاثیر دارو بر مغز 50 شرکت کننده در یک مطالعه بالینی استفاده کردند.

در بیماری ام اس، بیماران میلین، عایق محافظ اطراف رشته های عصبی را از دست می دهند. این کاهش میلین باعث تاخیر در سیگنال‌های عصبی می‌شود که منجر به ضعف و اسپاسم، از دست دادن بینایی، کندی شناختی و سایر علائم می‌شود.

در مغز، آب حبس شده بین لایه های نازک میلین که رشته های عصبی را می پوشاند، نمی تواند مانند آب شناور بین سلول های مغز آزادانه حرکت کند. این ویژگی منحصر به فرد میلین به متخصصان تصویربرداری اجازه می دهد تا با اندازه گیری به اصطلاح کسر آب میلین یا نسبت آب میلین به کل محتوای آب در مغز، تکنیکی را برای مقایسه تفاوت سطح میلین قبل و بعد از مصرف دارو ایجاد کنند. بافت.

در مطالعه آنها، منتشر شده در 8 مه 2023، در PNASمحققان دریافتند که بیماران مبتلا به ام اس که تحت درمان با کلماستین قرار گرفتند، افزایش اندکی در آب میلین را تجربه کردند که نشان دهنده ترمیم میلین است. آنها همچنین ثابت کردند که تکنیک کسر آب میلین، زمانی که روی قسمت های سمت راست مغز متمرکز شود، می تواند برای ردیابی بازیابی میلین استفاده شود.

این اولین نمونه از ترمیم مغز است که در MRI برای یک بیماری مزمن عصبی ثبت شده است. این مطالعه اولین شواهد مستقیم، تایید شده بیولوژیکی و مبتنی بر تصویربرداری از ترمیم میلین ناشی از کلماستین را ارائه می دهد. این امر استانداردی را برای تحقیقات آینده در مورد درمان های میلین کننده مجدد ایجاد می کند“

آری گرین، مدیر پزشکی، مولتیپل اسکلروزیس و مرکز التهاب عصبی، دانشگاه کالیفرنیا-سانفرانسیسکو

میلین حتی پس از قطع دارو افزایش یافت

در این مطالعه، بیماران مبتلا به ام اس که در کارآزمایی ReBUILD ثبت نام کردند به دو گروه تقسیم شدند: گروه اول کلماستین را برای سه ماه اول مطالعه دریافت کردند و گروه دوم تنها در ماه های سوم تا پنجم کلماستین دریافت کردند.

محققان با استفاده از کسر آب میلین به عنوان نشانگر زیستی دریافتند که آب میلین در گروه اول پس از دریافت دارو توسط شرکت کنندگان افزایش یافت و پس از قطع کلماستین به افزایش ادامه داد. در گروه دوم، کسر آب میلین کاهش در آب میلین را در بخش اول مطالعه، تحت دارونما، و پس از دریافت کلماستین به شرکت کنندگان نشان داد.

این یافته ها نتایج یک مطالعه قبلی را با همان 50 بیمار تأیید می کند که دریافته بودند داروی آلرژی باعث کاهش تاخیر در سیگنال دهی عصبی می شود و به طور بالقوه علائم را کاهش می دهد.

در مطالعه حاضر، محققان به جسم پینه ای، ناحیه ای از مغز با محتوای میلین بالا که نیمکره راست و چپ را به هم متصل می کند، نگاه کردند. آنها دریافتند که ترمیم قابل توجهی در خارج از ضایعات قابل مشاهده که معمولاً با ام اس مرتبط است رخ داده است. این امر بر نیاز به تمرکز بر ترمیم میلین فراتر از این محل های ضایعه تاکید می کند.

Clemastine در این شرایط با تحریک تمایز سلول های بنیادی سازنده میلین عمل می کند. این دارو را یک نسل جلوتر از داروهای موجود ام اس قرار می دهد که با تضعیف فعالیت سیستم ایمنی بدن، آرام کردن التهاب و کاهش خطر عود عمل می کنند. اگرچه هنوز ایده‌آل نیست و اندازه‌گیری کسر آب را به ابزاری مهم در توسعه درمان‌های بهتر تبدیل می‌کند.

گرین، که همچنین یک متخصص چشم و اعصاب و رئیس بخش نوروایمونولوژی و بیولوژی گلیال در بخش نورولوژی UCSF است، گفت: «کلماستین تنها می تواند تا حدی در دوزهایی که ما می توانیم استفاده کنیم، مؤثر باشد. “این می تواند آرام بخش باشد، که ممکن است به ویژه در بیماران مبتلا به ام اس نامطلوب باشد. ما امیدواریم که داروهای بهتری تولید شود، اما ثابت شده است که کلماستین ابزاری برای نشان دادن میلین مجدد است.”