شانس زنده ماندن از دست دادن خون گسترده در اثر یک آسیب تروماتیک مانند زخم گلوله حدود 50 درصد است. برای زنده ماندن، یک بیمار نیاز به دو چیز دارد که سریع اتفاق بیفتد: تزریق خون زیاد و انعقاد در زخم برای متوقف کردن خونریزی.
مشکل این است که یکی از این راه حل ها مانع دیگری می شود. معرفی مقدار زیادی خون به کسانی که از خونریزی شدید رنج می برند، توانایی لخته شدن خون را مختل می کند، وضعیتی که به عنوان کواگولوپاتی شناخته می شود.
اکنون، محققان دانشگاه تولین علت انعقاد خون را در قربانیان تروما که تزریق خون دریافت می‌کنند، کشف کرده‌اند. آنها همچنین دریافتند که یک ترکیب مصنوعی به نام دی متیل مالونات – که اغلب در تولید عطر استفاده می شود – پتانسیل توقف انعقاد خون را در طول یک خونریزی شدید دارد. یافته های محققان بخشی از یک مطالعه جدید است که در پیشرفت علم
کواگولوپاتی تروما یکی از عوامل اصلی مرگ و میر است، اما هیچ درمانی به طور کامل موثر نشان داده نشده است. ما با مدل حیوانی خود 60 درصد مرگ و میر دریافت می کردیم. با دی متیل مالونات، مرگ و میر صفر درصد داشتیم و انعقاد به طور کامل برطرف شد.
اولان جکسون ویور، دکترا، استادیار جراحی در دانشکده پزشکی دانشگاه تولین و نویسنده مرتبط در این مطالعه
تروما یکی از علل اصلی مرگ و میر در ایالات متحده به ویژه برای کودکان و بزرگسالان در نتیجه خشونت با اسلحه است.
مطالعات اخیر نشان داده است که انعقاد در طی درمان خونریزی شدید به احتمال زیاد ناشی از ریزش گلیکوکالیکس است، سدی از قندها که سلول ها را احاطه کرده و از آنها محافظت می کند. در رگ های خونی، گلیکوکالیکس دیواره های رگ را می پوشاند و از لخته شدن خون جلوگیری می کند. با این حال، این اولین مطالعه برای شناسایی رویدادهای سلولی است که باعث جدا شدن گلیکوکالیکس می شود.
این مطالعه نشان داد که در هنگام از دست دادن خون، سلول‌های فرد فاقد اکسیژن برای متابولیسم سوکسینات هستند که بخش کلیدی چرخه تولید انرژی سلول است. سوکسینات قادر به متابولیسم نیست. هنگامی که مقدار زیادی خون به قربانی تروما تزریق می شود – سوکسینات خیلی سریع متابولیزه می شود که منجر به تغییر در ساختار لیپیدهای غشای پلاسما می شود. این کار گلیکوکالیکس را در معرض دید قرار می دهد، اجازه می دهد آن را توسط آنزیم ها جویده شود، و قطعات را در جریان خون مخلوط می کند، جایی که از لخته شدن جلوگیری می کند.
جکسون ویور می‌گوید: «مردم در 20 سال گذشته در تلاش بوده‌اند تا راه‌هایی بیابند تا کمی از میزان مرگ و میر ناشی از خونریزی شدید استفاده کنند و هیچ چیز واقعاً مؤثر نبوده است». ما امیدواریم که درک این رویدادهای سطح سلولی بتواند به توسعه چیزی کمک کند که در واقع تفاوت بزرگی ایجاد می کند.
در مدل های حیوانی، دی متیل مالونات در مهار متابولیسم سلولی بیش از حد موثر بود که از ریزش گلیکوکالیکس و ایجاد انعقاد جلوگیری می کرد.
اما جکسون ویور گفت که تحقیقات بیشتری باید انجام شود تا مشخص شود آیا دی متیل مالونات برای انسان بی‌خطر است یا می‌توان داروی مشابهی را که متابولیسم سلولی را هدف قرار می‌دهد تولید کرد.
جکسون ویور گفت: «ما این مسیری را ایجاد کرده‌ایم که باعث انعقاد خون می‌شود، بنابراین اگر بتوانیم آن را از نظر درمانی با یک دارو یا تزریق قبل از بیمارستان هدف قرار دهیم، امیدواریم بتوانیم زندگی برخی افراد را نجات دهیم.»
منبع:
مرجع مجله:
عبدالله، س. و همکاران (2023) متابولیسم سوکسینات و سازماندهی مجدد غشاء باعث ایجاد اندوتلیوپاتی و انعقاد خونریزی تروماتیک می شود. پیشرفت علم doi.org/10.1126/sciadv.adf6600.