یافته های جدید طیف ژنوتیپی صرع کانونی مرتبط با NPRL3 را گسترش می دهد

مجله Science China Life Sciences اخیراً در مورد نتایج تحقیقات تیم Tang Beisha از بیمارستان Xiangya دانشگاه مرکزی جنوبی، تیم Liu Jing Yu از موسسه نورولوژی آکادمی علوم چین و تیم Zhang Luoying از دانشگاه علم و فناوری Huazhong گزارش کرده است. از جمله Du Shiyue، Zeng Sheng و Song Li. صرع علت پیچیده ای دارد که 80 درصد آن به دلیل ژنتیکی است. بخش کوچکی از صرع در حالت مندلی به ارث می رسد. بررسی ژن های عامل و پاتوژنز صرع، درک بالینی را بهبود می بخشد و درمان دقیق صرع را تسهیل می کند. GATOR1 که از پروتئین DEPDC5، NPRL2 و NPRL3 تشکیل شده و مسیر mTORC1 را مهار می کند، برای اولین بار در سال 2013 به عنوان مرتبط با صرع ژنتیکی شناسایی شد. با این حال، مکانیسم بیماری زایی آن نامشخص است.

تیم بیشا تانگ، با تیم جینگیو لیو، سه خانواده صرع کانونی را جمع آوری کردند. آنها با استفاده از تکنیک هایی از جمله تجزیه و تحلیل پیوند و توالی یابی کل اگزوم، سه مورد را شناسایی کردند NPRL3 جهش در بیماران از این سه خانواده: c.319_629del، c.937_ 945del و c.1514dupC.

تیم ها متوجه شدند NPRL3 جهش یافته های c.937_945del، c.319_629del و c.1514dupC بر تشکیل دایمر NPRL3-NPRL2 تأثیری نداشتند، اما دایمرهای تشکیل شده توسط جهش یافته های NPRL3 توانایی اتصال به DEPDC5 را از دست دادند و تشکیل کمپلکس GATOR1 به طور جدی تحت تأثیر قرار گرفت. توانایی مهاری فعالیت مسیر mTORC1 کاهش یافت (شکل 2).

این مطالعه نیز تولید کرد nprl3 تداخل RNA (RNAi) مگس، و رفتار صرع مانند در مگس القا شد. علاوه بر این، از بین بردن هر جزء از مجموعه GATOR1 (nprl3، nprl2، و iml1) در مگس‌های میوه می‌تواند رفتاری شبیه صرع ایجاد کند، که بیشتر از سهم نقص سیگنال‌دهی GATOR1 در صرع حمایت می‌کند. در همان زمان، این مطالعه همچنین نشان داد که تعداد بوتون های سیناپسی و سطح بیان گیرنده های گلوتامات تحریکی در nprl3 RNAi پرواز می کند. نتایج ممکن است مبنای پاتولوژیک رفتار شبه صرع باشد که نشان می دهد NPRL3-صرع همراه یک بیماری مرتبط با رشد است.