نانوحامل‌های بیومیمتیک با غشای سلولی ترکیب می‌شوند تا دارو را تحویل دهند

در دارورسانی، رفتار درمانی نانوحامل‌ها با ویژگی “خارجی” سطح آنها محدود می‌شود. علیرغم طیف وسیعی از پوشش‌های پیچیده موجود، سلول‌های ایمنی اغلب این نانوذرات مصنوعی را شناسایی می‌کنند و واکنش‌های نامطلوبی ایجاد می‌کنند یا تجمع قوی خارج از هدف را نشان می‌دهند. در این معنا، استفاده از مواد بیومیمتیک به عنوان جایگزینی برای دور زدن این شناخت و بهبود اثربخشی سیستم های تحویل ظاهر می شود. با بهره گیری از خواص هموتایپی، وکتورهای بیومیمتیک میل ترکیبی بالاتری برای ریزمحیط سلولی و توانایی فرار ایمنی ارزشمند نشان می دهند.

این رویکرد باعث شد تا محققان مرکز تحقیقات شیمی بیولوژیکی و مواد مولکولی (CiQUS) از ترکیب غشایی سلول‌های تومور تقلید کنند و نانوحامل‌های جدید مبتنی بر لیپید را توسعه دهند که با غشای سلول میزبان ترکیب می‌شوند تا مولکول‌های فعال زیستی را آزاد کنند. ترکیبی بسیار دقیق از لیپیدهای کاتیونی (با بار مثبت) و لیپیدهای خنثی که در پوسته بیومیمتیک قرار گرفته‌اند، نانوحامل‌ها را با این خاصیت همجوشی فراهم می‌کنند و اتصال آن به غشای پلاسمایی را تقویت می‌کنند: «با ترکیب ویژگی‌های همجوشی و ویژگی‌های بیومیمتیک، به محلی‌سازی درون سلولی چندین نوع بار دست یافتیم. دکتر استر پولو، محقق CiQUS و عضو گروه BioNanoTools، گفت: از مولکول‌های کوچک گرفته تا درشت مولکول‌های بزرگ و نانوذرات جامد. این ادغام اجازه آزادسازی مستقیم داروها و سایر مولکول های مورد علاقه را در سیتوزول می دهد و کارایی درمانی سیستم تحویل و دسترسی زیستی ترکیبات منتقل شده را افزایش می دهد.

BioNanoTools بر توسعه مواد کامپوزیتی چند منظوره برای کاربرد در زیست شناسی و پزشکی متمرکز است. اکنون، محققان CiQUS سیستم جدید را با عملکرد دوگانه ارائه کرده اند که هدف آن افزایش گزینش پذیری و ایمنی دارورسانی نسبت به روش های مرسوم تر است: “به دلیل خواص هموتایپی، این نانوحامل های مشتق از سلول گزینش پذیری بالایی دارند. از سوی دیگر. ظرفیت همجوشی ارائه شده توسط ترکیب خاصی از لیپیدها امکان آزادسازی محموله را بسیار موثرتر می کند.