مطالعه نشان می دهد که چگونه ریزمحیط التهابی پروستات موش بالغ در طول پیری تغییر می کند

یک مقاله تحقیقاتی جدید در سالخورده (فهرست شده توسط MEDLINE/PubMed به عنوان “Aging (Albany NY)” و “Aging-US” توسط Web of Science) جلد 15، شماره 9، با عنوان، “پروفایل ایمنی بسیار چندگانه در طول بزرگسالی، سینتیک نفوذ لنفوسیتی را در پروستات موش پیر نشان می دهد. “

افزایش سن یک عامل خطر مهم برای بیماری در چندین بافت از جمله پروستات است. تعریف سینتیک تغییرات مرتبط با افزایش سن در این بافت ها برای شناسایی تنظیم کننده های پیری و ارزیابی مداخلات برای کند کردن روند پیری و کاهش خطر بیماری حیاتی است. ریزمحیط ایمنی تغییر یافته مشخصه پیری پروستات در موش است، اما اینکه آیا ویژگی های پیری در پروستات عمدتاً در سنین بالا ظاهر می شود یا زودتر در بزرگسالی قبلاً ثابت نشده بود.

در این مطالعه محققان جاناتان جی. فاکس، تاکائو هاشیموتو، هکتور آی. ناوارو، الخاندرو جی. گارسیا، بنجامین ال. شو، و اندرو اس گلدشتاین از دانشگاه کالیفرنیا لس آنجلس، فراوانی 29 خوشه سلولی ایمنی را در پروستات موش در حال پیری با استفاده از پروفایل ایمنی بسیار چندگانه و تجزیه و تحلیل دوره زمانی ردیابی کرد.

“در این مطالعه، ما چگونگی تغییر ریزمحیط التهابی پروستات موش بالغ در طول پیری را با استفاده از سیتومتری توده ای تک سلولی بسیار مولتی پلکس مشخص کردیم.”

در اوایل بزرگسالی، سلول های میلوئیدی اکثریت قریب به اتفاق سلول های ایمنی را در پروستات موش 3 ماهه تشکیل می دهند. بین 6 تا 12 ماهگی، تغییر عمیقی به سمت ریزمحیط ایمنی پروستات موش با لنفوسیت های T و B وجود دارد. محققان با مقایسه پروستات با سایر بافت‌های دستگاه ادراری تناسلی، ویژگی‌های مشابهی از التهاب مرتبط با افزایش سن را در مثانه موش یافتند، اما در کلیه‌ها نه.

“به طور خلاصه، مطالعه ما بینش جدیدی را در مورد سینتیک التهاب پروستات و پنجره ای ارائه می دهد که مداخلات برای کاهش سرعت تغییرات مرتبط با افزایش سن ممکن است موثرترین باشد.”