دانشمندان بیمارستان تحقیقاتی کودکان سنت جود کشف کردند که چگونه ویروس آنفولانزای پرندگان H5N1 کنونی (آنفولانزای پرندگان) ژن‌های جدید و قدرت بیماری‌زایی بیشتری را با انتشار به غرب به دست آورد. محققان نشان دادند که ویروس پرندگان می‌تواند مغز مدل‌های تحقیقاتی پستانداران را به شدت آلوده کند، که تفاوت قابل‌توجهی با گونه‌های مرتبط قبلی این ویروس دارد. محققان به طور ژنتیکی گسترش ویروس در سراسر قاره و استقرار آن را در جمعیت پرندگان آبزی وحشی ردیابی کردند تا بفهمند چه چیزی آن را بسیار متفاوت می کند. این مطالعه اخیرا در منتشر شده است ارتباطات طبیعت.
ریچارد وببی، نویسنده مرتبط، دکترای بخش بیماری‌های عفونی سنت جود، گفت: «ما ویروسی مانند این ندیده‌ایم. “در 24 سال ردیابی این دودمان خاص آنفولانزای H5N1، ما این توانایی را برای ایجاد بیماری ندیده‌ایم، بلکه در این جمعیت پرندگان وحشی نیز حفظ شده است.”
هنگامی که دانشمندان سویه های جدیدتر آنفولانزای مرغی را برای توانایی آنها در ایجاد بیماری در پستانداران از طریق آلوده کردن مدل موش خرما آزمایش کردند، به میزان غیرمنتظره ای بیماری زایی پی بردند.
وببی گفت: «برخی از اینها واقعاً ویروس‌های بدی هستند. “مقدار عظیمی از ویروس در مغز حیوانات آلوده وجود دارد. این ویژگی بارز چیزی است که ما با این گونه‌های آنفولانزا دیدیم – افزایش بیماری‌زایی مرتبط با بار بالای ویروس در مغز. این اولین باری نیست که ما ویروس‌های H5 را می‌بینیم. در مغز، اما اینها احتمالاً برخی از خطرناک‌ترین ویروس‌هایی هستند که ما در طول 24 سال دنبال این ویروس‌ها بررسی کرده‌ایم.»
ویروس‌های آنفلوانزای قبلی که باعث بیماری شدید در آمریکای شمالی می‌شدند، در جمعیت اصلی پرندگان میزبان خود «سوختند» و شیوع آن به سرعت پایان یافت. این سویه فعلی در سطوح بالایی در جوجه های بیمار شناسایی شد اما به گونه های دیگر گسترش یافته است.
وبی گفت: «این فقط یک ویروس مرغ نیست. همچنین در حال آلوده کردن گونه‌های دیگر پرندگان و پستانداران در ایالات متحده است. این خطر بیشتر از آنچه در آمریکای شمالی داشته‌ایم برای انسان و سایر پستانداران است. “
خطر کم برای انسان (در حال حاضر)
در حالی که سویه‌های جدیدتر این آنفولانزای H5N1 نسبت به ویروس‌های قبلی توانایی بیشتری برای ایجاد بیماری در پستانداران نشان می‌دهند، دانشمندان دریافتند که برای انسان کم خطر است. این به این دلیل است که به نظر می رسد ویروس به خوبی برای انتقال بین پرندگان به جای پستانداران سازگار است.
وبی گفت: “به طور کلی، خطر آنها برای انسان هنوز کم است.” اما به نظر می رسد که این خطر در حال تغییر است و این ویروس ها کارهایی را انجام می دهند که ما قبلاً H5 ها را ندیده ایم. اکنون انواع مختلفی وجود دارد، و آنها بسیار بد هستند.”
حتی اگر خطر گسترش عفونت کم است، این تحقیق نشان می دهد که انسان ها باید در تعامل با حیات وحش محتاط باشند.
وبی گفت: “کسی باید سخت کار کند تا خود را به این ویروس آلوده کند. اما اگر اتفاقاً آلوده شود، احتمال واقعی ابتلا به یک بیماری شدید از آن وجود دارد.” مردم فقط باید مراقب باشند و به یاد داشته باشند که برخی از حیوانات وحشی در آنجا به طور بالقوه دارای این ویروس های بسیار بیماری زا هستند.
تغییرات ژنتیکی باعث گسترش و شدت آن می شود
در گذشته، گونه‌های مشابه ویروس‌های آنفلوانزا باعث بیماری‌های شدید مشابهی نشده‌اند، و همچنین در جمعیت‌های پرندگان وحشی پراکنده نشده‌اند. از آنجایی که گونه های جدید آسیب بسیار بیشتری وارد کرده اند، دانشمندان به دنبال چیزی بودند که متفاوت بود. این گروه جد مستقیم سویه های فعلی را شناسایی کردند که پس از به دست آوردن نسخه متفاوتی از پروتئین ویروسی، نورآمینیداز، از اروپا به قاره آمریکا گسترش یافتند. این پروتئین جدید توانایی ویروس را برای انتقال بین پرندگان افزایش داد. سپس به ساحل شرقی کانادا رسید و به ایالات متحده سفر کرد.
همانطور که محققان ویروس را بیشتر مورد مطالعه قرار دادند، مشخص کردند که کدام ویروس -; متمایز از موارد قبلی – باعث شیوع فعلی شد. آنها دریافتند که پس از رسیدن به آمریکای شمالی، ویروس به سرعت دوباره تغییر کرد و بدخیم تر شد. با ویروس های آنفولانزا در پرندگان وحشی آمریکای شمالی مخلوط شد و چندین ژن را مبادله کرد. این دسته بندی مجدد ژن ها دو اثر داشت. اول، به نظر می رسید که ویروس حتی با جمعیت پرندگان سازگارتر شده و انواع مختلفی از پرندگان را آلوده می کند. این شامل میزبان‌های غیر معمول، مانند باز و عقاب است که معمولاً آنفولانزا نمی‌گیرند. دوم، ویروس خاصیت بیماری زایی شدید خود را به دست آورد.
وبی گفت: «نکته شگفت‌انگیز این بود که فقط چند رویداد دوباره دسته‌بندی توانایی این ویروس‌ها را برای ایجاد بیماری در مدل‌های ما تغییر داد. “و آن رویدادها ژنوتیپ های مختلفی را از این مخلوط ایجاد کردند. سپس آن ویروس ها گسترش یافتند و اکنون در جمعیت پرندگان وحشی آمریکای شمالی تثبیت شده اند.”
گروه وببی و سایرین همچنان به نظارت بر همه گیری جهانی آنفولانزای مرغی ادامه می دهند تا خطر رشد مداوم آن برای انسان و پرندگان را ارزیابی کنند.
منبع:
بیمارستان تحقیقاتی کودکان سنت جود