یک مطالعه جدید بر روی موش ها نشان می دهد که یک ناحیه میانی مغز که به کنترل احساسات مرتبط است احتمالاً زنان را وادار می کند که بچه های خود را بکشند. با وجود این منطقه در انسان‌ها، نویسندگان مطالعه می‌گویند که یافته‌ها می‌تواند نقش مشابهی در درک بهتر کودک‌کشی توسط زنان داشته باشد.
قبل از زایمان برای اولین بار، موش های ماده معمولاً توله های دیگران را می کشند. به گفته کارشناسان، این رفتار ممکن است برای حفظ منابع غذایی کمیاب برای فرزندان آینده خود تکامل یافته باشد. با این حال، بیشتر مطالعات بر روی نوزادکشی توسط مردان بالغ متمرکز شده‌اند و مکانیسم مغزی پشت این رفتار در زنان تاکنون به درستی شناخته نشده است.
این مطالعه که توسط محققان دانشکده پزشکی گروسمن نیویورک انجام شد، نشان داد که انسداد شیمیایی این منطقه که هسته اصلی هسته بستر استریا ترمینالیس (BNSTpr) نامیده می شود، تقریباً 100 درصد از نوزادکشی جلوگیری می کند. در مقابل، زمانی که تیم مطالعه به طور مصنوعی ناحیه مغز را فعال کرد، هم مادران و هم زنان بدون فرزند، تقریباً در همه آزمایش‌ها، توله‌ها را کشتند و در عرض یک ثانیه از تحریک حمله کردند. نویسندگان می‌گویند که موش‌ها به ندرت به بزرگسالان دیگر حمله می‌کردند و نشان می‌داد که این ساختار به طور خاص پرخاشگری نسبت به حیوانات جوان را کنترل می‌کند.
این تحقیقات همچنین نشان داد که به نظر می‌رسد BNSTpr در تقابل با ناحیه‌ای از مغز به نام ناحیه پیش‌اپتیک داخلی (MPOA) عمل می‌کند که خود به ترویج رفتار مادری معروف است. بر اساس یافته‌ها، موش‌هایی که هنوز به مادری نرسیده بودند، فعالیت BNSTpr بالایی را نشان دادند که باعث کاهش فعالیت در MPOA شد. با این حال، پس از زایمان موش ها، فعالیت MPOA افزایش یافت و احتمالاً سیستم نوزادکشی را در این فرآیند سرکوب کرد. تازه مادران صرف نظر از اینکه توله مال آنها بود یا نه، از کودک کشی اجتناب می کردند.
تحقیقات ما برای اولین بار مکانیسم‌های مغزی را مشخص می‌کند که معتقدیم کودک‌کشی در زنان را تشویق می‌کند و از آن جلوگیری می‌کند.”
لانگ می، دکترا، نویسنده اصلی مطالعه، عضو فوق دکتری بنیاد لئون لوی در موسسه علوم اعصاب NYU Langone Health
مطالعه جدید، به صورت آنلاین در 7 ژوئن در مجله منتشر شد طبیعتدکتر می خاطرنشان می کند، همچنین نشان می دهد که تغییر رفتارهای مادرانه را می توان با فشار اضافی به BNSTpr معکوس کرد.
طبق گزارش مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری های ایالات متحده، کودک آزاری چهارمین علت مرگ و میر کودکان پیش دبستانی در ایالات متحده است. دکتر می خاطرنشان می کند که در حالی که مطالعات اولیه عمدتاً بر مشکلات بالقوه در مراکز والدین مغز متمرکز شده بود، متخصصان اخیراً شروع به جستجوی یک سیستم جداگانه برای کودک کشی و پرخاشگری علیه کودکان کرده اند.
برای این تحقیق، محققان ابتدا محتمل ترین نواحی مغز در پشت رفتار کودک کشی را با ردیابی ساختارهایی که به MPOA متصل هستند، محدود کردند. سپس، آنها به طور مصنوعی هر یک از هفت ناحیه به دست آمده را در موش‌های زنده تحریک کردند تا مشخص کنند که در صورت وجود کدام یک باعث می‌شود حیوانات به توله‌ها حمله کنند. سپس، تیم فعالیت در BNSTpr، امیدوارکننده‌ترین نامزد باقی‌مانده را مسدود کرد تا ببیند آیا این کار مانع از کودک‌کشی می‌شود یا خیر.
برای نشان دادن اینکه BNSTpr و MPOA با یکدیگر مقابله می‌کنند، نویسندگان این مطالعه برش‌های مغزی جوندگان ماده را تهیه کردند و یک ناحیه را فعال کردند و همزمان فعالیت سلولی را در ناحیه دیگر ثبت کردند. آنها همچنین چگونگی تغییر فعالیت در این ساختارها را با رسیدن جوندگان به مادری ردیابی کردند.
نویسنده ارشد این مطالعه و متخصص علوم اعصاب گفت: «از آنجایی که این دو ناحیه متصل در وسط مغز را می‌توان هم در جوندگان و هم در انسان‌ها یافت، یافته‌های ما به هدف احتمالی برای درک و شاید حتی درمان مادرانی اشاره می‌کند که از کودکان خود سوء استفاده می‌کنند.» دایو لین، دکترا دکتر لین، استاد بخش روانپزشکی و علوم اعصاب و فیزیولوژی دانشگاه NYU Langone، افزود: «شاید این سلول‌ها معمولاً خفته بمانند، اما استرس، افسردگی پس از زایمان، و سایر محرک‌های شناخته شده برای کودک آزاری ممکن است باعث شود آنها فعال‌تر شوند».
دکتر لین، همچنین یکی از اعضای مؤسسه علوم اعصاب NYU Langone، هشدار می دهد که هنوز مشخص نیست که آیا این دو ناحیه مغز در انسان همان نقشی را دارند که در جوندگان انجام می دهند یا خیر.
او می‌افزاید که تیم مطالعه بعدی قصد دارد BNSTpr و MPOA را در موش‌های نر بررسی کند و راه‌هایی را برای خاموش کردن فعالیت در منطقه قبلی بدون جراحی تهاجمی کشف کند.
بودجه این مطالعه توسط مؤسسه ملی بهداشت کمک های مالی R01HD092596، R21HD090563، R01MH101377، و U19NS107616 ارائه شد. بودجه اضافی توسط بنیاد لئون لوی تامین شد.
علاوه بر دکتر می و دکتر لین، دیگر محققین NYU Langone درگیر در این مطالعه Rongzhen Yan، PhD بودند. دکتر لوپینگ یین و رجینا ام. سالیوان، دکترا.
منبع:
مرجع مجله:
می، ال. و همکاران. (2023). مدارهای متضاد واسطه کودک کشی و مراقبت از مادر در موش های ماده طبیعت. doi.org/10.1038/s41586-023-06147-9.